Schrijfhuisje

Ik ben vriendin Nicole eeuwig dankbaar dat ik wanneer ik maar wil gebruik mag maken van haar tuinhuis op een volkstuinencomplex. Het is er zalig stil en volledig begroeid. Vanaf het pad ben ik onzichtbaar. Het ultieme geluk van een schrijver. Elke keer dat ik er kom, maak ik een rondje door de prachtige diepe tuin met bloemperken, fruitbomen en groente en kies ik, al naar gelang hoe het weer is, mijn plekje in de tuin, de serre of bij de kachel. Dat ik er geen goed bureau of ergonomische stoel heb, neem ik graag voor lief. Zodra ik het hek van het slot haal, het water aanzet, de ietwat schimmelige geur in het huisje ruik en buiten alleen de vogels hoor, begint het te stromen.