De kop is eraf, ik ben begonnen aan boek drie, een psychologische thriller dit keer, waarbij het vogeltje op de foto – een gierzwaluw – een kleine rol krijgt.
Het voelt overigens heel raar om met mijn hoofd al in een nieuw verhaal te zijn, verhaallijnen en personages uit te denken, terwijl De setarspeler nog moet uitkomen.
Maar ik wil zo graag schrijven, mezelf onderdompelen in een zelf gecreëerde wereld waar personages na verloop van tijd voelen als oude bekenden…
Hoe ontstaat een verhaal, die vraag krijg ik regelmatig. Meestal is dat als ik er niet bewust mee bezig ben, ik lees wat, zie iets, maak wat mee en ineens begint het associëren, het fantaseren. Al die losse flodders noteer ik, tot een zaadje zich nestelt en ik zover ben dat ik er een lijn in zie. Soms begint het met een personages, soms met een locatie, het kan van alles zijn.
Daarna is het tijd voor het actievere denkwerk: personages moeten tot in detail tot leven komen, uitvogelen welk perspectief het beste bij dit verhaal werkt etc.
Daar ben ik nu. Ik ben aan het freewheelen en de term schrijven is schrappen is er niet voor niets. Maar het komt en ik bruis, want ik heb er zin in!