Af en toe trek ik me een paar dagen terug in een natuurhuisje om in alle rust meters te maken met mijn boek. Zeker, ik kan thuis ook werken, maar daar word ik soms meer dan me lief is opgeslokt door alledaagse beslommeringen, klusjes die gedaan moeten worden en eerlijk is eerlijk: de zorg voor mijn meervoudig beperkte dochter Nadja. Die zorg die ik met alle liefde geef, neemt een groot deel van mijn leven in en ik schaam me er inmiddels niet meer voor hardop te zeggen dat het heerlijk is me af en toe helemaal alleen terug te kunnen trekken. Vooral om te schrijven, maar ook om me met niets of niemand anders bezig te hoeven houden. Dat doe ik als Nadja in een logeerhuis is. Even alleen met mezelf, alle ruis weg. Ook dat is belangrijk voor het schrijfproces.