Soms ruk ik me even los van mijn manuscript om tussendoor iets anders te schrijven. Losschrijven noem ik dat. Dat kan zijn omdat ik een opdracht heb, of meedoe aan een schrijfwedstrijd, of gewoon omdat het goed is even uit het verhaal te stappen waar ik zo intens mee bezig ben. Het gaat een beetje tegen mijn natuur in omdat ik erg gefocust werk, maar gek genoeg levert nieuwe, andere creativiteit eigenlijk altijd een boost op voor het boek waar ik aan werk. Je niet laten afleiden, focussen en doorzetten zijn zeker eigenschappen die je als ‘eenzame schrijver’ nodig hebt, maar het kan ook een valkuil zijn. Dan wordt focussen in plaats van doorbijten, vastzitten. Rigide doorgaan zonder ruimte voor spielerei levert niet per se de beste tekst op.
Dit keer bedacht ik een sprookje voor volwassenen.