Ik voel me opgewonden, op een manier zoals je je als kind kon voelen vlak voor een schoolreisje.

De kerstvakantie is voorbij, het huis weer leeg en stil en op mijn scherm open ik zo dadelijk een nieuw, volledig leeg Word-bestand. Nieuw jaar, nieuw boek. En ik heb er zo’n zin in!

Natuurlijk is mijn hoofd niet volledig leeg, want het idee heb ik al een poosje, het wordt na thriller Vleugellam weer een roman, in de stijl van De setarspeler, een semi-biografische roman. En naast me ligt een schrijfblok waarin ik al wat aantekeningen, ingevingen en wat lichte research heb genoteerd.

Het wordt het tot nu toe meest persoonlijke verhaal dat ik in boekvorm heb geschreven. Ik hou jullie op de hoogte!