Van Zwieten heeft met De setarspeler een prachtig verhaal geschreven. Het gaat over intergratie, coronatijd, vriendschap, muziek, verbinding, liefde en doorzettingsvermogen. Met een verfijnde schrijfstijl weet ze het verhaal te laten meanderen tot een prachtig en intens geheel. De setarspeler kent net geen 200 bladzijden en ik las het boek in een dag uit. Hierdoor zat ik volledig in het verhaal en beleefde deze verhaal in elk detail. Van Zwieten gebruikt net genoeg woorden om het verhaal de juiste balans te geven en genoeg te zeggen zonder dat het een overload wordt. Hier ligt absoluut de kracht van dit boek.

Bij het zien van de schitterende cover van De setarspeler van Anne van Zwieten krijg je al een vermoeden dat je een muzikaal verhaal gaat lezen. Het is mooi dat de cover via de zijkant doorloopt op de achterkant. Steeds als je naar de cover kijkt, ontdek je iets nieuws, iets wat je eerder niet was opgevallen. Het is dan ook mooi, dat alles wat je op de cover ziet, ook in het boek terug kan vinden. De titel maakt nieuwsgierig. Je wilt weten wie die persoon is en wat zijn verhaal is. De subtitel geeft weer wat je van het boek kan verwachten.