Met de finish in zicht voor het afronden van De setarspeler  voel ik me als in de laatste dagen van een fijne vakantie. Het was zo heerlijk en nu is het bijna voorbij. Ik denk nu al met weemoed aan al die uren, dagen, maanden dat ik lekker in mijn hoofd zat en alles kon laten gebeuren, veranderen, creëren. Waarin mijn personages voor mij echte mensen werden, het zal me nog regelmatig gebeuren dat ik denk: o, daar zou mijn hoofdpersonage het zijne van vinden…
Maar het is nog niet klaar, het begint nu pas! Een uitgever moet gevonden worden. Wordt vervolgd.