Met een kwart nieuw verhaal geschreven, maak ik even pas op de plaats. Om te reflecteren en er door een professioneel oog naar te laten kijken. Ben ik op de goede weg? Werkt het gekozen perspectief, de opbouw, de verhaallijn? Pakt het verhaal de lezer bij de strot, neemt het de lezer mee? Etc etc.

Ik heb heerlijk in mijn schrijfbubbel gezeten en nu neem ik even afstand van mijn hoofdpersonage. Tot ik de feedback terug heb, ga ik aan andere dingen werken. Ander schrijfwerk. Mijn columns voor tijdschrift Veine, zakelijke stukken voor projecten waar ik mee bezig ben en even los schrijven door mee te doen met een schrijfwedstrijd hier of daar. Én inspiratiedagen houden, waar ik onlangs over schreef. Wandelen, observeren en zonder druk mijn gedachten laten stromen zodat er nieuwe invallen en ideeën ontstaan. Het voelt als vakantie en spijbelen tegelijk.

En dan weer door. Ik zet me alvast toepasselijk schrap. Want de titel boven mijn volgende stukje zal waarschijnlijk zijn: schrijven is schrappen.